1
استادیار گروه زبان و ادبیات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران ـ تهران،
2
دانشیار گروه زبان و ادبیات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران ـ تهران، ایران
10.22034/api.2022.705944
چکیده
شناخت علوم بلاغی در درک لطائف و دقائق قرآن نقش مهمی دارند. یکی از زیرشاخه‌های علم معانی بحث «ایجاز، اطناب و مساوات» است که از دیرباز مورد توجه علمای بلاغت بوده است، به گونه‌ای که برخی از علمای اهل فن، بلاغت را به این بحث محدود و منحصر کرده اند. از این رو در بر شمردن گونه های ایجاز، اطناب و مساوات نظریات گوناگونی ارائه شده است و این ویژگی در تعریف اطناب و برشمردن گونه های آن نمود بیشتری دارد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی پس از مراجعه به کتب متعدد و دست اول بلاغت، تعریف کاملی از اطناب و گونه های آن ارائه نموده و شواهد کاملی از موارد اطناب در ثلث آخر قرآن کریم را استخراج کرده است تا در نتیجه بسترمناسبی برای توانمند ساختن مخاطب در به کارگیری عملی و آسان اطناب در این بخش از قرآن و کاربرد آن در جای مناسب خود فراهم گردد.
رفیعی, یدالله, & رضایی, رمضان. (1402). اطناب و گونه‌های آن در ثلث آخر قرآن کریم. پژوهش های نوین در مطالعات علوم انسانی اسلامی, 2(3), 139-155. doi: 10.22034/api.2022.705944
MLA
یدالله رفیعی; رمضان رضایی. "اطناب و گونه‌های آن در ثلث آخر قرآن کریم". پژوهش های نوین در مطالعات علوم انسانی اسلامی, 2, 3, 1402, 139-155. doi: 10.22034/api.2022.705944
HARVARD
رفیعی, یدالله, رضایی, رمضان. (1402). 'اطناب و گونه‌های آن در ثلث آخر قرآن کریم', پژوهش های نوین در مطالعات علوم انسانی اسلامی, 2(3), pp. 139-155. doi: 10.22034/api.2022.705944
VANCOUVER
رفیعی, یدالله, رضایی, رمضان. اطناب و گونه‌های آن در ثلث آخر قرآن کریم. پژوهش های نوین در مطالعات علوم انسانی اسلامی, 1402; 2(3): 139-155. doi: 10.22034/api.2022.705944
)